Το κους κούς είναι ένα ιδιαίτερο φαγητό που συναντάται σε πολλές χώρες, αλλά κυρίως στη Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή, όπου είναι το βασικό πιάτο στο παραδοσιακό οικογενειακό γεύμα της Παρασκευής. Το κουσκούς είναι χοντρόκοκκο σιμιγδάλι το οποίο βρέχεται με νερό, κυλιέται σε αλεύρι και αφήνεται να στεγνώσει στον ήλιο (στην παραδοσιακή του παρασκευή). Στην συνέχεια κοσκινίζεται και φυλάσσεται. Το κους-κους το οποίο ως δημητριακό είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες συμβάλλει με τη σειρά του στη ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου και λιπιδίων στο αίμα. Επίσης, είναι πλούσιο σε υδατάνθρακες και βιταμίνες.
Το κουσκούς, δεν πρέπει να το μπερδεύουμε με το ζυμαρικό κουσκουσάκι. Είναι η καρδιά του σταριού και πολύ πιο λεπτό από το πλιγούρι. Είναι προ-βρασμένο, γι αυτό δεν θέλει βράσιμο. Το μουσκεύουμε σε καυτό νερό ή ζωμό, μερικά λεπτά, μέχρι να απορροφήσει τα υγρά και είναι έτοιμο. Η αναλογία είναι 1 κουσκούς προς 1,5-2  υγρό. Το όνομά του, το οφείλει στο σκεύος με τις λεπτές τρύπες, την κουσκουσιέρα, που χρησιμοποιούν  κυρίως στις Αραβικές χώρες, σαν ένα είδος μπεν Μαρί, όπου αχνίζεται και φουσκώνει.
Χρησιμοποιείται ως γαρνιτούρα για διάφορα κρεατικά (όπως ακριβώς και το ρύζι), για ψητά λαχανικά, για ψάρια. Ακόμα γεμίζει και λαχανικά όπως ντομάτες, πιπεριές κ.λπ. Προστίθεται σε κρεατόσουπες (και άλλες σούπες), στα όσπρια, σε σαλάτες (το αφρικάνικο ταμπούλι γίνεται με κουσκούς αντί για πλιγούρι). Με γάλα είναι ένα θρεπτικότατο πρωινό, ενώ όταν συνυπάρξει με ζάχαρη, ξερά φρούτα και καρπούς, ροδόνερο και βούτυρο γίνεται ένα ξεχωριστό γλύκισμα.